Kinezyterapia
Ruch zastąpi wiele leków, ale żaden lek nie zastąpi ruchu. — Prof. Wiktor Dega —
Kinezyterapia należy do jednej z metod fizjoterapii. Polega
na leczeniu ruchem i dlatego kinezyterapia jest określana jako gimnastyka
lecznicza lub ćwiczenia usprawniające. W kinezyterapii najważniejszy jest ruch, traktowany jako środek leczniczy wpływający na cały organizm. Kinezyterapia skupia się na maksymalnym usunięciu niesprawności fizycznej oraz na przygotowaniu pacjenta do dalszej rehabilitacji, np. społecznej. Kinezyterapia powinna być stosowana głównie u pacjentów, u których występują:
- schorzenia i dysfunkcje narządu ruchu,
- bóle kręgosłupa,
- niektóre choroby układu oddechowego,
- choroby reumatoidalne,
oraz u pacjentów:
- po udarze mózgu,
- po zawale serca,
- po zabiegach operacyjnych jamy brzusznej,
- przed porodem.
Kinezyterapia może być zastosowana jako jedyna forma leczenia w przypadku, gdy u chorego stwierdza się:
- wady postawy,
- bóle krzyża,
- bolesność stawurzepkowo-udowego.
Kinezyterapia ma dobry wpływ na większość pacjentów. Dzięki
tej formie fizjoterapii pacjenci zwiększają siłę mięśniową, poprawiają zakres
ruchu oraz czucie głębokie. Ponadto zabiegi kinezyterapii znacznie
łagodzą dolegliwości bólowe, poprawiają elastyczność oraz napięcie tkanek
miękkich, zmniejszają podwyższone
napięcie mięśni i podwyższają poziom endorfin.
Poza tym kinezyterapia poprawia wydolność
krążeniowo-oddechową, a także nasila procesy przemiany materii. Kinezyterapia
znacznie przyspiesza powrót do zdrowia osób, które doznały różnorodnych urazów.
Kinezyterapia znacznie obniża ryzyko wystąpienia tzw. zespołów bólowych
kręgosłupa, a ponadto przywraca utraconą sprawność ruchową.
układów kostnego i oddechowego, które są częstym efektem długiego
unieruchomienia. Kinezyterapia musi być prowadzona pod okiem fizjoterapeutów
posiadających odpowiednie uprawnienia.
Ćwiczenia funkcjonalne mają za zadanie przywrócić pacjentado sprawności z przed urazu. Dostosowywane są zawsze do potrzeb jakie pacjent ma, do funkcji jakie chce sprawować oraz do jego możliwości ruchowych. Dla niektórych ćwiczenia skupiać się będą na tym by mógł poprawnie funkcjonować w dniu codziennym – by mógł chodzić, wiązać buty, jeść, sprzątać czy gotować, dla innych będzie to trening nakierowany na powrót do sportu, który uprawiał wcześniej lub chce uprawiać w przyszłości. Ćwiczenia funkcjonalne są zawsze zindywidualizowane, nastawione na osobiste cele pacjenta. Mają zapobiegać awrotom dolegliwości bólowych bądź ponownym kontuzjom. Stosowane są u wszystkich pacjentów w formie ćwiczeń wykonywanych w domu lub autokorekcji wprowadzanej w ciągu trwania całego dnia.