Elektroterapia
JONOFOREZA
Jonoforezą nazywa się zabieg elektroleczniczy
polegający na wprowadzeniu do tkanek jonów leków za pomocą prądu
stałego. Wprowadzenie jonów leku do tkanek odbywa się na zasadzie
odpychania ładunków jednoimiennych, a przyciągania różnoimiennych.
Wybór leków stosowanych do jonoforezy jest bardzo duży.
Jonoforezę w zależności od zastosowanego leku wykorzystuje się w
dolegliwościach takich jak nerwobóle, zespół rwy kulszowej i ramiennej,
stany zapalne stawów i zapalenia okołostawowe, owrzodzenia troficzne, zapaleniatkanek miękkich, naciągnięcie mięśni, blizny i przykurcze bliznowate, choroba zwyrodnieniowa stawów, artrozy, neuralgie, choroby reumatyczne, osteoporoza, złamania, zapalenie nadkłykci, działanie rzeciwbólowe, przeciwzapalne, zwiększenie przemiany materii.
TENS
Prądy TENS – przezskórna stymulacja elektryczna nerwów jest metodą elektroterapii służącą do zwalczania zarówno bólu ostrego i przewlekłego. Przeciwbólowe działanie TENS oparte jest na teorii kontrolowanego przepustu rdzeniowego Walla i Melzacka, jak również na teorii endorfin. Aby uzyskać zniesienie lub zmniejszenie bólu, musi dojść do zahamowania przewodnictwa bodźców bólowych na poziomie nerwów obwodowych oraz na poziomie rdzenia kręgowego.
PRĄDY INTERFERENCYJNE
Prądy interferencyjne – prądy Nemeca – są to prądy powstające w wyniku interferencji, czyli nakładania się dwóch prądów sinusoidalnych średniej częstotliwości. Prądy interferencyjne wywierają działanie przeciwbólOwe, pobudzają do skurczów mięśnie szkieletowe, wpływają
na autonomiczny układ nerwowy, zmniejszając napięcie nerwów współczulnych, pobudzają rozszerzenie naczyń krwionośnych i poprawę krążenia, poprawiają odżywiania tkanek i przemianą materii.
PRĄDY DIADYNAMICZNE
Prądy diadynamiczne – prądy Bernarda – prądy te powstają w wyniku prostowania prądu sinusoidalnie zmiennego. Zostały opisane przez francuskiego dentystę P. Bernarda, który wprowadził te prądy do lecznictwa. Bernard wyróżnił sześć rodzajów prądów diadynamicznych: DF, MF, CP, LP, RS, MM.
Do ogólnych działań prądów DD należy działanie przeciwbólowe, działanie przeciwzapalne, działanie przeciwobrzękowe, zwiększające miejscowe krążenie.
PRĄDY KOTZA
Prądy Kotza – rosyjska stymulacja – są to prądy średniej częstotliwości, modulowane w małą częstotliwość. Prądy te służą do stymulacji mięśni w zaniku prostym oraz mięśni u sportowców w celu zwiększenia ich siły i masy mięśniowej.
PRĄDY TRÄBERTA
Cechą prądu Träberta jest silne działanie przeciwbólowe, które opiera się głównie na teorii bramki kontrolnej Walla i Melzaca. Podczas swojego przepływu prąd Träberta powoduję drżenie mięśni, wibrację, zmniejszając ich napięcie, co dodatkowo zwiększa efekt Przeciwbólowy.
ULTRADŹWIĘKI
Ultradźwięki – drgania mechaniczne o częstotliwości przekraczającej granicę słyszalności ucha ludzkiego. Działanie biologiczne ultradźwięków opiera się na zmianach miejscowych (pierwotnych) i ogólnych (wtórnych).
Zmiany miejscowe występują w miejscu i w momencie wykonywania zabiegu. Są to:
• zmiany mechaniczne, spowodowane różnicą ciśnień w przebiegu podłużnej fali ultradźwiękowej. Zmiany te określa się także jako mikromasaż
• zmiany termiczne, powstające w wyniku wytworzonego w tkankach ciepła
• zmiany fizykochemiczne, polegające na wpływie ultradźwięków na koloidy tkankowe
• Zmiany ogólne powstają w momencie nadźwiękawiana korzeni, splotów czy zwojów nerwowych, wywołując na drodze odruchowej reakcje w narządach objętych procesem chorobowym. Dochodzi także do stymulacji układu współczulnego.
Ultradźwięki wykazują następujące działania terapeutyczne:
• przeciwbólowe
• przeciwzapalne
• przyspieszenie przepływu limfy w naczyniach limfatycznych i zwiększenie procesów wchłaniania
• wytworzenie w tkankach ciepła i stanu przekrwienia
• zmniejszenie napięcia mięśni
• hamowanie układu współczulnego
• zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłóknianych mięśniach i torebkach stawowych
• przyspieszenie gojenia się ran (zarówno tkanek miękkich jak i tkanki kostnej)
PRZECIWWSKAZANIA:
• choroba nowotworowa i stany po operacyjnym usunięciu nowotworu
• ostre objawy zapalne i stany gorączkowe
• zaawansowane zwapnienie naczyń
• zakrzepowa zapalenie żył, zakrzepica
• zaburzenia krzepnięcia krwi
• zmiany skórne zwłaszcza w przebiegu chorób zakaźnych
• stan ogólnego wyniszczenia organizmu
• rozrusznik serca
• metal w miejscu zmian chorobowych
• okolica nasad kości u dzieci
• ciąża
FONOFOREZA
Jest to zabieg polegający na wprowadzeniu odpowiednich
leków przez skórę za pomocą energii ultradźwięków. Leki dodaje się do
środka sprzęgającego. Zazwyczaj stosuje się leki w formie żelu lub kremu, które
działają przeciwzapalnie i przeciwbólowo.
GALWANIZACJA
Galwanizacja jest zabiegiemelektroleczniczym, polegającym na przepływie prądu stałego w ciele pacjenta między dwoma elektrodami. Przepływ prądu stałego przez tkanki nerwową i mięśniową powoduję zmianę ich pobudliwości (elektrotonus). Prąd stały powoduję również rozszerzenie naczyń krwionośnych. Galwanizację wykorzystuję się w leczeniu nerwobólów, przewlekłych zapaleń nerwów, splotów i korzeni nerwowych, zespołów w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa i dyskopatii.
BÓLE I DYSFUNKCJE W OBRĘBIE KOŃCZYNY GÓRNEJ I DOLNEJ
- zespół ciasnoty podbarkowej,
- łokieć tenisisty/golfisty,
- uszkodzenie stożka rotatorów,
- niestabilnośćstawu barkowego, kolanowego i skokowego
- uszkodzenie łąkotek,
- uszkodzenie/zerwanie więzadeł ACL, PCL, MCL, LCL,
- dysfunkcje stawu rzepkowo-udowego,
- zespół mięśnia gruszkowatego,
- chondromalacja rzepki
- ostroga piętowa
To fale akustyczne o wysokiej częstotliwości (1-3 MHz).Tkanka naświetlana tego
typu falami podczas zabiegu podlega mikro-masażowi, którego efektem jest
zwiększona temperatura, przyspieszone mikrokrążenie. Ultradźwięki działają
przeciwbólowo, rozluźniająco, przyspieszają gojenie.
Ultradźwięki z wykorzystaniem leku, np. żelu p/bólowego, p/zapalnego nazywamy
zabiegiem Fonoforezy. Zabieg ten polega na wprowadzeniu przez skórę do
tkanek określonego leku za pomocą ultradźwięków.
- stany po przebytych urazach (zwichnięcia, skręcenia stawów),
- zespoły bólowe w chorobach reumatycznych,
- zespoły bólowe pochodzenia neurologicznego (np. bóle korzeniowe, dyskopatie),
- rwa kulszowa i barkowa,
- bóle mięśni,
- bóle kręgosłupa,
- nerwobóle,
- ostrogi piętowe,
- zapalenie stawów kręgosłupa,
- zwyrodnienie stawu kolanowego i biodrowego,
- przykurcz spowodowany blizną,
- ciąża,
- choroba nowotworowa,
- stan po wszczepieniu rozrusznika,
- obecność implantów metalowych w okolicy zabiegu,
- ostre stany zapalne
to jedna z częściej stosowanych metod fizykoterapeutycznych. Polega ona na wykorzystaniu leczniczych właściwości pola magnetycznego, które przenika w głąb zmienionych chorobowo tkanek i mobilizuje je do regeneracji. Urządzenie do wykonywania
magnetoterapii to magnetronik. Zabiegi z użyciem pola magnetycznego pomagają zredukować ból i stan zapalny, niwelują obrzęki
oraz przyspieszają gojenie. Jakie są wskazania do magnetoterapii? Gdzie można wykonać zabieg i jaka jest jego cena?
- Pole
magnetyczne stosowane w fizykoterapii jest rodzajem energii wytwarzanej
przez działanie magnesów oraz specjalnych urządzeń (impulsowe pole
magnetyczne niskiej częstotliwości). Ze względu na właściwości zabiegu
magnetoterapii, leczenie tego typu ma bardzo wiele zalet. Przykładem może
być zwiększona przenikalność, sprzyjająca penetracji w głąb zmienionych
chorobowo tkanek. - W Polsce stosuje się pole magnetyczne o częstotliwości nieprzekraczającej 60
Hz, najczęściej ma ono charakter impulsowy. Wspomniane impulsy mogą mieć
kształt prostokątów, trójkątów lub sinusoidy. Pierwsze wykorzystywane
są w przypadku, gdy proces chorobowy dotyczy struktur kostnych. Trójkąty
przeznaczone są dla obszarów chrząstek stawowych, elementów więzadłowych i
ścięgnistych. Ostatnie (o przebiegu sinusoidy) najlepiej sprawdzają się w
dysfunkcjach mięśni oraz składowych układu nerwowego. Urządzeniem do
wykonywania zabiegu magnetoterapii jest magnetronik.
- Leczenie polem magnetycznym, ze względu na brak termicznego działania, ma wiele zastosowań. Dzięki brakowi wzrostu temperatury podczas zabiegu, ma on również wykorzystanie w okresach zaostrzeń procesów chorobowych. Wśród głównych wskazań do terapii wyróżnia się:
- choroby
- o podłożu zwyrodnieniowo–wytwórczym,
- złamania,
- zwichnięcia, skręcenia i inne urazy,
- chroniczne procesy zapalne w obrębie tkanek miękkich, stawów, kości, nerwów,
- osteoporozę,
- okresy rekonwalescencji po niektórych zabiegach operacyjnych (np. po wszczepieniu endoprotezy),
- spastyczność,
- migrenę,
- niepłodność,
- nieżyt oskrzeli, astmę, zapalenie zatok,
- chorobę Crohna,
- wrzody żołądka w fazie przewlekłej,
- rozrost prostaty,
- atrofię Sudecka i bardzo wiele innych.
- Dodatkową zaletą zastosowania pola magnetycznego jest brak konieczności wykonywania jakichkolwiek przygotowań do zabiegu. Energia emitowana podczas terapii polem magnetycznym przenika przez bariery w postaci ubrań, bandaży, a obecności metalowych implantów nie stanowi problemu (stenty także nie stanowią przeciwwskazania do zabiegu). Przy uwzględnieniu wskazań oraz właściwym doborze impulsów, pole magnetyczne nie jest szkodliwe. Istnieją jednak pewne ograniczenia co do jego stosowania.
- Przeciwwskazania do rehabilitacji polem magnetycznym obejmują:
- ciążę,
- nowotwory,
- elektroniczne implanty (np. rozrusznik serca),
- choroby zakaźne,
- infekcje,
- krwawienia (miesiączka),
- chorobę Burgera,
- poważne schorzenia układu sercowo–naczyniowego.
- Zabiegi mogą być wykonywane u dzieci, a samo zastosowanie pola magnetycznego w rehabilitacji nie wykazuje praktycznie żadnych skutków ubocznych.
Laseroterapia
Jako główne efekty zastosowania laseroterapii wymienia się:
- działanie przeciwzapalne
- przyspieszanie i optymalizowanie gojenia się ran i owrzodzeń oraz tworzenia blizn
- efekt przeciwbólowy
- przyspieszanie gojenia złamań kości – zrostu kostnego.
- Wśród wskazań do laseroterapii znajdują się między innymi:
- choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych, stawów biodrowych, stawów kręgosłupa
- reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych
- skręcenia, złamania, zwichnięcia
- zespoły przeciążeniowe narządu ruchu (w tym zespół bolesnego barku, zespół “łokcia tenisisty”, zapalenia rozcięgien i pochewek ścięgnistych, zespół cieśni kanału nadgarstka)
- neuralgia międzyżebrowa, neuralgia nerwu trójdzielnego
- zespół rwy kulszowej
- infekcje ropne skóry
- owrzodzenia podudzi
- trądzik pospolity
- rany pooperacyjne
- przeszczepy skóry, choroby skóry
- choroby przyzębia