Kinesiotaping

Metoda terapeutyczna wspomagająca proces usprawniania w licznych jednostkach chorobowych. Do niedawna kinesiotaping stosowany był przede wszystkim w sporcie, w celu ograniczenia ilości oraz częstotliwości występowania kontuzji u zawodników, bądź stanowił element terapii wspomagającej leczenie urazów. Obecnie kinesiotaping z powodzeniem stosuje się

w przypadku większości dysfunkcji układu mięśniowo-stawowego.

Metoda wykorzystuje dedykowane tym celom specjalne plastry, które dzięki swej rozciągliwości ułatwiają nie tylko aplikację na dowolnie wybraną część ciała, lecz także pozwalają na dobór odpowiedniego poziomu napięcia, z jakim będą zastosowane- zależnie od efektu, na jakim nam zależy. Dużą zaletą plastrów jest grubość i ciężar, zbliżony do parametrów skóry, hipoalergiczność oraz właściwości wodoodporne, umożliwiające utrzymanie aplikacji przez kilka dni. Plastry nie zawierają leków, a ich działanie terapeutyczne związane jest wyłącznie z odpowiednią techniką naklejania, stosowaną przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę.

Kinesiotaping oddziałuje bezpośrednio na skórę (głównie na tzw. zakończenia Ruffiniego, receptory bólu, czucia głębokiego), układ limfatyczny, mięśnie i stawy. Bazuje na kinezjologii oraz funkcjonującym w organizmie procesie samoleczenia, dlatego też jego działanie ma skutek długofalowy. Metoda nie wpływa na ograniczenie ruchomości w stawach i nie stanowi przeszkody w prowadzeniu dotychczasowego stylu życia. Podstawowe funkcje kinesiotapingu to głównie redukcja objawów bólowych, rozluźnianie napięć powięziowo-mięśniowych, poprawa funkcji nadmiernie rozciągniętych grup mięśniowych. Nieoceniony w poprawie czucia proprioceptywnego (głębokiego) ciała, stanowi doskonałe uzupełnienie innych metod terapeutycznych.